Ποιητική γωνιά

Πρώτη Μαΐου

Νεοέλληνα εργάτη
νοσηρέ και ακαμάτη
στου μυαλού σου τις στροφές
που’ ναι μόνο για τροφές
ψάξε λίγο στις αρχές σου
που τις έκανες ευχές
για προόδους και οικονομία
και γι σαλιωμένο στόμα.

Που’ ναι οι πρωτομαγιές σου
που τις είχες στην πρωτιά
που’ ναι τα μηνύματα σου
για αγώνες και θυσίες
με πορείες στις πλατείες
και γι’ αυριανές του λαού ευημερίες.

Τους εργάτες στο Σικάγο
τους θυμάσαι όταν θες
για να λες με τα παιδιά σου
πως πολέμησες προχθές.

Νεοέλληνα εργάτη
στο μυαλό σου βάλε κάτι
του οχτάωρου τη χάρη
για να ρθεί μωρέ εργάτη
κάποιοι χάσαν τη ζωή τους
για να ζήσει το παιδί τους.

Εργάτη μου σημερινέ
που τα’ χεις βρει στρωμένα
της ξενοιασιάς σου μέτρησε
έχεις πολλά γραμμένα
που η ιστορία τα κρατά
σαν μάτια αγαπημένα.

Σήμερα ζεις και χαίρεσαι
το μεροκάματό σου
και είσαι πολύ σίγουρος
πως είσαι ο εαυτός σου

Στοχάσου όμως για μια φορά
τις μπόρες που περάσαν
κάποιοι εργάτες μακρινοί
που τη ζωή τους χάσαν
σ’ αγώνες για οχτάωρο
και για ευημερία
σήμερα εσύ τα κουβαλάς
σε άλληνε πορεία κι ισοπεδώνεις
τρέχοντας αγώνες κι ιστορία.

Δώσανε τις αξίες τους
και τη ζωή τους όλη
για να περνάς καμαρωτός
σε καθαρές πλατείες
μετρώντας μεροκάματα
που άλλα στα χαρίσαν
και καμαρώνεις χαυνωτός
γι’ αξίες που μετρήσαν

Αν το μπορείς εργάτη μου
την ώρα που πλαγιάζεις
φέρε στο νου σου μια φορά
και να το λογαριάζεις
πως κάποιοι σκοτωθήκανε
κι εσύ μόνο λαγιάζεις.

Ο Κουτενήσιος



Αφιερωμένο στην Μητέρα, των μητέρων.

Γύρε επάνω της ν’ ακούσεις
πόσο πολύ σε αγαπά
είναι μητέρα σε προσέχει σε φροντίζει
πάντα χορτάτο σε κρατά
(ποτέ σου για να μη πεινάς)

Και συ σαν Μάνα να την έχεις
σαν Μάνα να την αγαπάς
σαν Μάνα να την φροντίζεις
και καθαρή να την κρατάς

Να μη μολύνεις τα ρυάκια
που τρέχουν γάργαρα νερά
και άφοβα εσύ να σκύβεις
να πίνεις και να ξεδιψάς

Φίλε και γείτονα, αδελφέ μου
την Γη μας κράτα καθαρή
και στα παιδιά να παραδώσεις
την Γη μας με πολύ ζωή

Και σεις παιδιά το μέλλον είστε
πρέπει να μάθετε κι’ εσείς
πως η μητέρα, των μητέρων
θα είναι πάντοτε η Γη

Χρήστος Κωνσταντινίδης


Μάνα

Σ’ έχω πικράνει μα δεν σε νοιάζει
σ’ έχω πληγώσει πολλές φορές
μάνα ο πόνος δεν σε τρομάζει
πάντα μ’ αγάπη παιδί μου, μου λες.

Το βλέμμα σου το αγαπημένο
το βλέμμα σου το λατρευτό
το άγιο σου χέρι το κουρασμένο
πάντα μ’ αγάπη μητέρα φιλώ.

Είσαι ο φάρος που με φωτίζει
σε σένα μάνα πολλά χρωστώ
σε σένα μάνα βασανισμένη
που τόσο λίγο σ’ αγαπώ

Απ’ όλες τις αγάπες είσαι
η πιο μεγάλη η πιο τρανή
απ’ την καρδιά μου για να σε βγάλει
μάνα κανένας δεν το μπορεί.

Κατερίνα Καρασμάνη