Κορυσχάδες Ευρυτανίας, Εθνικό Συμβούλιο

«Επίδαυρος 1821 – Κορυσχάδες 1944»

14 Μαΐου 1944, μία ιστορική μέρα για την Εθνική μας Αντίσταση κατά των Γερμανών. Τη μέρα αυτή συγκλήθηκε στους Κορυσχάδες το Εθνικό Συμβούλιο, στο οποίο πήραν μέρος και εκφράστηκαν όλες οι πολιτικές και εθνικές δυνάμεις που διέθετε τότε ο τόπος μας, και έδωσαν εντολή στην Π.Ε.Ε.Α (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) να προχωρήσει στη εκπλήρωση του ιστορικού της έργου.
Κώστας Σαρρής, ένας θεματοφύλακας του ιστορικού παρελθόντος.

Σεπτέμβριος του 2007.Επισκεπτόμαστε το ιστορικό χωριό των Κορυσχάδων.

Το χωριό απέχει 6 μόλις χιλιόμετρα από το Καρπενήσι. Στη λιθόστρωτη κεντρική πλατεία του αντικρίζουμε το ναό του Αγίου Αθανασίου και σε ψηλότερο επίπεδο το ιστορικό σχολείο του χωριού, όπου έγινε η ιστορικήσυνάντηση των ηγετών όλων των αντιστασιακών οργανώσεων, που δρούσαν εναντίον των εχθρών.
Δυστυχώς το σχολείο είναι κλειστό. Ετοιμαζόμαστε απογοητευμένοι να φύγουμε, όταν ξεπροβάλλει ένας θαλερός γέροντας, που με περπάτημα εφήβου, μας πλησιάζει. Μας ρωτά, αν θέλουμε να επισκεφθούμε το σχολείο. Απαντούμε καταφατικά και μας οδηγεί προς την πόρτα.

-Όλους τους θερινούς μήνες ανοίγω εγώ το σχολείο και ξεναγώ, όσους το επιθυμούν στο χώρο, μας λέει. Ονομάζομαι Κώστας Σαρρής και υπήρξα Επιθεωρητής στη Μέση Εκπαίδευση. Τώρα, βέβαια, είμαι συνταξιούχος.
Ανεβαίνουμε στον πρώτο όροφο του εξαιρετικού πέτρινου κτιρίου.

Μία μεγάλη μακρόστενη αίθουσα ανοίγεται μπροστά μας. Μία μεγάλη μακρόστενη αίθουσα ανοίγεται μπροστά μας. Προθήκες γεμάτες με ιστορικές φωτογραφίες από τη δράση των αντιστασιακών απλώνονται σε όλο το μήκος.

Στους τοίχους τοιχογραφίες ζωγραφισμένες σε κανελί αποχρώσεις με θέματα από την Επανάσταση του 1821 και την Εθνική Αντίσταση 1941 -44.
Ο κ. Σαρρής μας οδηγεί σε ένα μακρόστενο τραπέζι και μας καλεί να καθίσουμε. Πάνω στον τοίχο δεσπόζει η φωτογραφία του Άρη Βελουχιώτη, κατά κόσμον Θανάση Κλάρα, και δεξιά μας μία τεράστια φωτογραφία των Ευρυτανικών βουνών, της κορφής που λέγεται Βελούχι.
-Ο χώρος πριν από το Εθνικό Συμβούλιο ήταν έτσι ενιαίος; Τον ρωτώ.

-Όχι, για να γίνει η συνάντηση των αντιστασιακών δυνάμεων έγιναν εργασίες. Έριξαν τους ενδιάμεσους τοίχους των 3 αιθουσών και ζωγράφισαν τους τοίχους.
-Γιατί επιλέχτηκε, κύριε Κώστα, ρωτώ το συμπαθέστατο και καλλιεργημένο συνομιλητή μου, το δικό σας χωριό, οι Κορυσχάδες, για το Εθνικό Συμβούλιο το 1944;

-Γιατί το χωριό μας ανήκε στη λεγόμενη «Ελεύθερη Ελλάδα» και βρισκόταν στη μέση περίπου της χώρας, οπότε μπορούσαν να έρθουν περπατώντας βέβαια και οι αντιπροσωπείες από την Ήπειρο και τη Βόρεια Ελλάδα. Ένας άλλος λόγος ήταν πως το χωριό βρισκόταν ανάμεσα σε τρεις λόφους και η εχθρική αεροπορία έπρεπε να κάνει βύθιση, αν ήθελε να κατασκοπεύσει την περιοχή, πράγμα που ήταν αδύνατο λόγω των λόφων.
Άλλωστε οι δικοί μας είχαν στήσει αρκετά μυδραλιοβόλα για αντιαεροπορική υποστήριξη και είχαν σκάψει και ορύγματα για περίπτωση αεροπορικής επιδρομής. Η σκεπή του σχολείου είχε καλυφθεί με κλαδιά δέντρων για παραλλαγή (καμουφλάζ). Δύναμη του ΕΛΑΣ ήταν στη ράχη Τυμφρηστού για τυχόν γερμανική επιδρομή.

-Πότε κτίστηκε το σχολείο αυτό;
-Το 1938, με έρανο των χωριανών και μηχανικό το Σταματίου, που αργότερα πήρε μέρος στην Αντίσταση.
-Αυτές οι τοιχογραφίες στους τοίχους είναι τωρινές;
-Όχι, έγιναν από ζωγράφους της Αντίστασης, που δούλεψαν καιρό πριν για να δώσουν την ανάλογη ατμόσφαιρα στο χώρο. Ακόμα οι κάτοικοι του χωριού έδωσαν τα καλύτερα χαλιά τους για να σκεπαστούν τα σανίδια. Πάνω από το Προεδρείο υψώθηκαν οι Θυρεοί των Συμμάχων.
-Εσείς, κ. Κώστα, ζούσατε, τα είδατε αυτά;
-Ήμουνα 17 χρονών τότε, και τα είδα όλα. Ήρθαν ο Ευρ. Μπακιρτζής, ο Μάντακας, ο Σιάντος, ο Τσιριμώκος, Ο Γαβριηλίδης, καθηγητές Πανεπιστημίου. Έγινε δοξολογία στην οποία χοροστάτησε ο μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ.

-Ο Άρης ήρθε;
-Ναι, ως εθνοσύμβουλος Δομοκού, αλλά κάθισε μόνο 3 μέρες. Στις 27 Μαΐου έγινε η τελευταία συνεδρίαση και εκδόθηκε το ιστορικό «Ψήφισμα των Κορυσχάδων», με το οποίο διατυπώνονταν οι αρχές και τα ιδανικά του εθνικού αγώνα και θεμελιώδεις θεσμοί.
Συγκινημένη του απευθύνω την τελευταία μου ερώτηση:

-Μιλήσατε καθόλου με το Διονύση Χαριτόπουλο, που εξέδωσε για την Αντίσταση το περίφημο βιβλίο του «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων»;

-Βεβαίως, πριν κάποια χρόνια συναντηθήκαμε και τα είπαμε. Ήταν μαζί του και η αείμνηστη Μαλβίνα
Τον αποχαιρετούμε θερμά και φεύγουμε φορτισμένοι.
Γνωρίζουμε πως τον επόμενο χρόνο, το 1945, είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση χάρι στις φιλότιμες προσπάθειες των φίλων μας και συμμάχων Εγγλέζων.
Μετά την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης το 1983, το σχολείο των Κορυσχάδων χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και έκτοτε λειτουργεί ως Μουσείο.

Της Δ. Στυλιανίδου