ΜΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕ ΕΜΒΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
Πραγματοποιήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου, στα Χανιά της Κρήτης, η επίσημη παρουσίαση του πρώτου τόμου της ετήσιας έκδοσης του Δήμου Χανίων με τίτλο «Εν Χανίοις».
Ο τόμος του «Εν Χανίοις» αριθμεί 238 σελίδες, στις οποίες αναπτύσσονται 16 εργασίες μελετητών με θέματα Ιστορίας, Λαογραφίας και Λογοτεχνίας, τα οποία αφορούν κυρίως στην περιοχή των Χανιών.
Παρόλα αυτά, για μας τους Χαλκιδικιώτες, ενδιαφέρον παρουσιάζει η εργασία του Κώστα Χιούτη (από το Νεοχώρι Χαλκιδικής), η οποία τιτλοφορείται: «Η δράση του Βασιλείου Αθανασίου στην επαναστατημένη Κρήτη (1828-1830)». Η μελέτη αυτή πραγματεύεται στις σελίδες 69-84 τη συμμετοχή του Χαλκιδικιώτη αγωνιστή Βασίλη Αθανασίου στον αγώνα των Κρητών για την Ανεξαρτησία.
Ο Κ. Χιούτης γράφει - χρησιμοποιώντας αρχειακά τεκμήρια - ότι ο Αθανασίου καταγόταν από τα Ριζά Χαλκιδικής και το 1828, ενώ η Επανάσταση ήταν σε εξέλιξη, εκστράτευσε στην Κρήτη ως αξιωματικός του στρατηγού Χατζημιχάλη Νταλιάνη, για να βοηθήσει την αναζωπύρωση του κρητικού αγώνα εναντίον των Οθωμανών (σελ. 73).
Οι πληροφορίες, τις οποίες καταθέτει ο ερευνητής, είναι πολύτιμες για την επανάσταση στην Κρήτη στην εξεταζόμενη περίοδο και ακτινογραφούν την προσωπικότητα ενός αγωνιστή, τον οποίο εκτιμούσαν ιδιαίτερα οι Κρήτες, αφού ήταν ένας από τους καλύτερους ιππείς, τους οποίους διέθετε ο επαναστατικός στρατός των Ελλήνων. Στην περίφημη μάχη του Φραγκοκάστελλου Σφακίων, όπου ο Χατζημιχάλης σκοτώθηκε μαζί με το μεγαλύτερο τμήμα των ανδρών του, ο Αθανασίου τραυματίστηκε στο κεφάλι και κατάφερε να είναι από τους επιζώντες της μάχης ( σελ. 76).
Η φυγή του Αθανασίου από την Κρήτη στη συνέχεια ήταν πρόσκαιρη, επειδή το Κρητικό Συμβούλιο το 1829 του ανέθεσε την οργάνωση νέου επικουρικού ιππικού σώματος και συνεπώς και την αρχηγία του, για να ενισχυθεί ο αγώνας τους εναντίον των κατακτητών του νησιού. Την περίοδο 1828-1830 η ανάπτυξη του ιππικού στις περιοχές Χανίων, Ρεθύμνου και Ηρακλείου υπό την διοίκηση του Χαλκιδικιώτη αγωνιστή περιόρισε τους Τούρκους στα φρούρια των μεγάλων πόλεων και επέτρεψε στους Κρήτες να θερίζουν ελεύθεροι στη γη τους.
Ο Κ. Χιούτης τεκμηριώνει στο «Εν Χανίοις» τη δράση του ίππαρχου Αθανασίου χρησιμοποιώντας μαρτυρίες Κρητών ιστορικών, αλλά και του ίδιου του Μακρυγιάννη (σελ. 83). Συνάμα, φαίνεται ότι έχει και έγγραφα της εποχής (δημοσιεύει 5 έγγραφα), τα οποία έχει εντοπίσει από τις έρευνές του στα κρατικά αρχεία, στην Αθήνα και στα Χανιά.
Πιστεύεται ότι η γνωστοποίηση της δράσης του αγωνιστή Βασίλη Αθανασίου, η οποία έστω κι αν ξεκίνησε από φορέα της Κρήτης, θα έχει συνέχεια και στο δικό μας χώρο. Δυστυχώς, αυτή η εξελικτική πορεία των αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, οι οποίοι κατάγονταν από τη Χαλκιδική, παραμένει για τον τόπο μας ανεξερεύνητη. Η περίπτωση Αθανασίου, αν προωθηθεί σωστά, θα βοηθήσει, ώστε να αναδείξουμε όλους εκείνους, οι οποίοι μετά τις μάχες στην Ιερισσό, στο Εγκρί Μπουτζιάκ και στην Κασσάνδρα, εντάχθηκαν σε άλλα επαναστατικά σώματα και πολέμησαν στην Εύβοια, στην Αράχωβα, στο Μεσολόγγι, στο Σχοινόλακκα και στο Μανιάκι.
Ο τόμος του «Εν Χανίοις» αριθμεί 238 σελίδες, στις οποίες αναπτύσσονται 16 εργασίες μελετητών με θέματα Ιστορίας, Λαογραφίας και Λογοτεχνίας, τα οποία αφορούν κυρίως στην περιοχή των Χανιών.
Παρόλα αυτά, για μας τους Χαλκιδικιώτες, ενδιαφέρον παρουσιάζει η εργασία του Κώστα Χιούτη (από το Νεοχώρι Χαλκιδικής), η οποία τιτλοφορείται: «Η δράση του Βασιλείου Αθανασίου στην επαναστατημένη Κρήτη (1828-1830)». Η μελέτη αυτή πραγματεύεται στις σελίδες 69-84 τη συμμετοχή του Χαλκιδικιώτη αγωνιστή Βασίλη Αθανασίου στον αγώνα των Κρητών για την Ανεξαρτησία.
Ο Κ. Χιούτης γράφει - χρησιμοποιώντας αρχειακά τεκμήρια - ότι ο Αθανασίου καταγόταν από τα Ριζά Χαλκιδικής και το 1828, ενώ η Επανάσταση ήταν σε εξέλιξη, εκστράτευσε στην Κρήτη ως αξιωματικός του στρατηγού Χατζημιχάλη Νταλιάνη, για να βοηθήσει την αναζωπύρωση του κρητικού αγώνα εναντίον των Οθωμανών (σελ. 73).
Οι πληροφορίες, τις οποίες καταθέτει ο ερευνητής, είναι πολύτιμες για την επανάσταση στην Κρήτη στην εξεταζόμενη περίοδο και ακτινογραφούν την προσωπικότητα ενός αγωνιστή, τον οποίο εκτιμούσαν ιδιαίτερα οι Κρήτες, αφού ήταν ένας από τους καλύτερους ιππείς, τους οποίους διέθετε ο επαναστατικός στρατός των Ελλήνων. Στην περίφημη μάχη του Φραγκοκάστελλου Σφακίων, όπου ο Χατζημιχάλης σκοτώθηκε μαζί με το μεγαλύτερο τμήμα των ανδρών του, ο Αθανασίου τραυματίστηκε στο κεφάλι και κατάφερε να είναι από τους επιζώντες της μάχης ( σελ. 76).
Η φυγή του Αθανασίου από την Κρήτη στη συνέχεια ήταν πρόσκαιρη, επειδή το Κρητικό Συμβούλιο το 1829 του ανέθεσε την οργάνωση νέου επικουρικού ιππικού σώματος και συνεπώς και την αρχηγία του, για να ενισχυθεί ο αγώνας τους εναντίον των κατακτητών του νησιού. Την περίοδο 1828-1830 η ανάπτυξη του ιππικού στις περιοχές Χανίων, Ρεθύμνου και Ηρακλείου υπό την διοίκηση του Χαλκιδικιώτη αγωνιστή περιόρισε τους Τούρκους στα φρούρια των μεγάλων πόλεων και επέτρεψε στους Κρήτες να θερίζουν ελεύθεροι στη γη τους.
Ο Κ. Χιούτης τεκμηριώνει στο «Εν Χανίοις» τη δράση του ίππαρχου Αθανασίου χρησιμοποιώντας μαρτυρίες Κρητών ιστορικών, αλλά και του ίδιου του Μακρυγιάννη (σελ. 83). Συνάμα, φαίνεται ότι έχει και έγγραφα της εποχής (δημοσιεύει 5 έγγραφα), τα οποία έχει εντοπίσει από τις έρευνές του στα κρατικά αρχεία, στην Αθήνα και στα Χανιά.
Πιστεύεται ότι η γνωστοποίηση της δράσης του αγωνιστή Βασίλη Αθανασίου, η οποία έστω κι αν ξεκίνησε από φορέα της Κρήτης, θα έχει συνέχεια και στο δικό μας χώρο. Δυστυχώς, αυτή η εξελικτική πορεία των αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, οι οποίοι κατάγονταν από τη Χαλκιδική, παραμένει για τον τόπο μας ανεξερεύνητη. Η περίπτωση Αθανασίου, αν προωθηθεί σωστά, θα βοηθήσει, ώστε να αναδείξουμε όλους εκείνους, οι οποίοι μετά τις μάχες στην Ιερισσό, στο Εγκρί Μπουτζιάκ και στην Κασσάνδρα, εντάχθηκαν σε άλλα επαναστατικά σώματα και πολέμησαν στην Εύβοια, στην Αράχωβα, στο Μεσολόγγι, στο Σχοινόλακκα και στο Μανιάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου