Ποιητική γωνιά !

Για το καρναβάλι

Έφθασε πάλι η αποκριά
ο κόσμος θα γελάσει
έστω για μερικές στιγμές
σκοτούρες θα ξεχάσει.

Θα σμίξουν πάλι στα στενά
οι γύφτοι και οι αραπάδες
και στην πλατεία του χωριού
θα παίξουν οι ζουρνάδες

Κάποιοι βγάζουν το άχτι τους
παλιάτσοι θα ντυθούνε
και μέσα από την φορεσιά
το κέφι τους θα βρούνε

Κάποιοι κοιτούν από ψηλά
αυτούς που το γλεντούνε
δεν τους αφήνει ο εγωισμός
μαζί τους να τη βρούνε

Άλλοι το έχουνε καημό
παιδιά θέλουν να γίνουν
και με πιπίλα και γιογιό
στο γλέντι να χυθούνε

Στις μασκαράτας τον χαμό
όλοι να ξεχυθούμε
έστω για μερικές στιγμές
να ξανά αγαπηθούμε.


Κουτενίσιος

---------------------------

Τα λόγια ενός γέρου

Ένας γέρος καθότανε
σε ένα ταβερνάκι
κι απ’το ποτήρι, το κρασί
ρούφαγε με μεράκι.


Στο κομπολόι μέτραγε
τα χρόνια του που φύγαν
οι πίκρες και τα βάσανα,
όλα στο νου του ήρθαν.


Αντίκρυ του καθότανε
ανέμελοι δυο νέοι
και τη χαρά της νιότης τους
ζούσαν ευτυχισμένοι.


Γύρισε και τους κοίταξε
με γέλιο πικραμένο,
έτσι κι εγώ ήμουν κάποτε
σκέφτηκε πονεμένος.


Τους έγνεψε με τη ματιά
κοντά του να καθήσουν,
για ιστορίες απ’ τη ζωή
απ’ το στόμα του ν’ακούσουν.


Παιδιά μου εμείς στα νιάτα μας
μόνο κακά μας βρήκαν,
πόλεμοι και καταστροφές
τη νιότη μας λυγίσαν.

Μας ήρθαν και κατακτητές
κάψανε τα χωριά μας,
και πήρανε για δούλο τους
πολλά απ’τα παιδιά μας.


Όταν λευτερωθήκαμε
είπαμε να χαρούμε,
όμως οι αφεντάδες μας
το αίμα μας ρουφούνε.


Η αδικία δεν έλειψε
απ’ αυτόν εδώ τον κόσμο
και ούτε θα λείψει,
να μη ζούν οι άνθρωποι με πόνο.


‘Όμως και εσείς που φτιάξατε
τη νέα κοινωνία,
δεν έλειψε ούτε από εσάς
στον κόσμο η αδικία.


Προέκυψαν οι ισχυροί
με το δικό τους τρόπο,
που με πολέμους και λεφτά ε
πιβάλλονται στον κόσμο.


Θέλουν παγκοσμιότητα
αυτοί να επιβάλουν,
για να μας έχουν δούλους τους
κι αυτοί να οργιάζουν.


Όποιοι Λαοί αντιστέκονται
με μπόμπες απαντάνε,
και δεν υπολογίζουνε
τα θύματα πια θα’ναι.


Νιώθουμε υπερήφανοι
για την τεχνολογία,
μ’αλοίμονό μας, έγινε,
για την κακιά μας μοίρα.


Τα πάντα καταστράφηκαν
σε τούτο τον πλανήτη,
κι ακόμα δεν γνωρίζουμε
πια θα’ναι η Θεία δίκη.


Πολλά σας είπα αφήστε με
στο σπίτι μου να πάω,
μόνος με το μπεγλέρι μου
τις μέρες να μετράω.



Γιάννης Π. Μαρίνος
Ιερισσός 30.10.2001